Implant stomatologiczny to niewielkich rozmiarów śruba, która zastępuje korzeń zęba. Same implanty są tytanowe i ich kolor zasadniczo nie ma znaczenia ponieważ są osadzone w kości. Dodatkowo kość pokryta jest w jamie ustnej błoną śluzową, co stanowi dość dobrą barierę kolorystyczną. Dużo więcej uwagi przywiązuje się do samego uzupełnienia, czyli sztucznego uzębienia. Tutaj wybór materiałów jest już zdecydowanie szeroki. Używa się wysoce estetycznych materiałów, od porcelany po tlenek cyrkonu. Wszystko to służy jednemu podstawowemu celowi: uzyskaniu jak najlepszego, naturalnego wyglądu zęba. Implanty mają zdecydowaną przewagę nad konwencjonalnymi uzupełnieniami. W przypadku pojedynczego braku standardowe rozwiązania wymagają preparacji co najmniej dwóch sąsiednich zębów, których jeśli są zdrowe szkoda poświęcać. W przypadku braku wielu zębów, gdzie konwencjonalna protetyka proponuje uzupełnienia ruchome (protezy), most na implantach może być szansą na uzupełnienie stałe (niezdejmowane).

Na początek istotna jest diagnostyka i sam plan leczenia. Lekarz podczas badania stomatologicznego sprawdza możliwości wszczepienia implantu oraz wykonanie uzupełnienia i przedstawia pacjentowi plan leczenia. Zabieg chirurgiczny polega na nacięciu dziąsła i wprowadzeniu implantu do kości. Nacięcie zostaje zaszyte, a po upływie 7–10 dni szwy mogą zostać usunięte. Przez kolejne 3–6 miesięcy następuje tzw. proces osseointegracji (zrośnięcie wszczepionego implantu z kością). Przez cały ten okres pacjent jest pod stałą opieką lekarza stomatologa podczas wyznaczonych wizyt kontrolnych. Zazwyczaj możliwe jest użytkowanie uzupełnienia stałego przez cały okres.


 

Po tym okresie następuje odsłonięcie implantu i przygotowanie pod koronę protetyczną. W tym celu zakładana jest śruba gojąca, którą wkręca się w implant. Założenie śruby ułatwia gojenie błony śluzowej w otoczeniu implantu oraz modeluje kształt dziąsła pod odbudowę protetyczną.


Przygotowanie odbudowy protetycznej:

Następnie pobierany jest wycisk, który jest przesyłany do laboratorium protetycznego. W laboratorium wykonywany jest łącznik tytanowy niezbędny do połączenia implantu z koroną protetyczną oraz sama korona. Kolejnym etapem jest założenie łącznika, a następnie umocowanie do niego korony, np. porcelany na metalu lub cerkonu na łączniku cerkonowym. Po zakończeniu leczenia pacjent otrzymuje harmonogram wizyt kontrolnych. Przeszkodą w założeniu implantu może być natomiast zła jakość i mała ilość kości w szczęce lub żuchwie bądź niektóre choroby ogólnoustrojowe.